هواوپونوپونو

هواوپونوپونوی مدرن می‌گوید، اتفاقاتی که ما در زندگی خود تجربه می‌کنیم اعم از افرادی که با آنها برخورد می‌کنیم، احساساتی که به ما دست می‌دهد و وقایعی که پیش رویمان قرار می‌گیرند، همه و همه ناشی از افکار، باورها، خاطرات و انرژی‌های درونی ما هستند که آگاهانه یا ناآگاهانه به عمق وجودمان رسوخ کرده و در ذهن یا ضمیر ناخودآگاهمان جای گرفته‌اند. در هواوپونوپونو، چهار عبارت متاسفم، لطفاً مرا ببخش، متشکرم، دوستت دارم راه رهایی از این خاطرات و انرژی‌های ناخواسته که از وجود آنها بی‌خبر هستیم را برایمان فراهم می‌کند. برای پاک کردن این افکار و خاطرات و دست‌یابی به لحظهٔ حال و بدون خاطره، این عبارت‌ها را خطاب به خداوند، ضمیر ناخودآگاه یا کودک درون خود می‌گوییم. در هواوپونوپونوی مدرن، هیچ چیزی جز خودمان وجود ندارد و هیچ‌کسی جز خودمان نیاز به پاک‌شدن و رهایی ندارد. برای حل مسئله، باید به درون خودمان رجوع کنیم نه شخص یا چیز دیگری. مشکل هر چیزی که باشد و توسط هر کسی یا چیزی که ایجاد شده باشد، تنها نقطه‌ای که باید به آن رجوع کنیم تا مسئله برطرف شود، درون خودمان است. فرایند مبتنی بر ابراز تاسف، طلب بخشش، سپاسگزاری و عشق‌ورزی ما را از تمامی خاطرات گذشته رها کرده و به حضور در لحظهٔ بدون خاطره، یاری‌مان می‌کند. منظور از این عبارت‌ها این است که:

خدایا متاسفم که از افکار، باورها، احساسات و انرژی‌های ناشی از خاطرات گذشته‌ام آگاه نبوده‌ام.

لطفاً مرا ببخش که به خاطر بی‌توجهی به درونیاتم در حال تجربهٔ مسائل فعلی هستم.

متشکرم که مرا از این افکار، باورها، احساسات و انرژی‌ها، پاک و رها می‌کنی.

دوستت دارم.